Dwudziesty ósmy - W dormitorium Dracona

PERSPEKTYWA KAI

 Uchyliłam powieki. Czułam, jakby ból w ogóle nie chciał mnie opuścić. Od razu mi się przypomniało, co się wydarzyło. Pokręciłam głową, chcąc to wszystko odrzucić z głowy.

  Podniosłam się lekko, ale od razu tego pożałowałam. Przeszył mnie kolejny ból. Zacisnęłam powieki. Ślady po uderzeniach coraz bardziej dawały o sobie znać.

  - Połóż się lepiej…

  Spojrzałam w bok.

  - Draco…

  Podniósł się z krzesła i delikatnie ułożył mnie z powrotem na poduszce. Syknęłam cicho, odczuwając ból w plecach.

  - Jak się czujesz?

  - Gdzie Avada… - szepnęłam po chwili. – Co z Av?! – Usiadłam gwałtownie i krzyknęłam, zginając się w pół.

  - Spokojnie. Jest w waszym dormitorium. Blaise przy niej jest.

  - To gdzie ja…?

  - Jesteś u mnie w pokoju. Za parę minut wyjeżdżamy.

  - Gdzie?

  - Znaczy się ty i twoje siostry pojedziecie. Do Snape’a.

  - Do domu?

  Pokiwał głową.

  - Jedź z nami… Blaise też…

  - Kaja… Właśnie tutaj jest ciężko…

  Zmarszczyłam lekko brwi.

  - Kontynuuj.

  - Twój ojciec nic nie wie, że jesteś w moim dormitorium, a Blaise jest u Av. Nie pozwala w ogóle nam się z wami widzieć.

  - Że co proszę?! – Poderwałam się energicznie z łóżka, co też nie był dobrym pomysłem.

  Nie wiedziałam, że utraciłam nawet siły na ustanie na własnych nogach. Zgięły się pode mną kolana i szybko mnie złapał w pasie. Krzyknęłam, ponieważ przejechał po śladach.

  - Spokojnie… - wyszeptał, kładąc mnie z powrotem. – Gdyby to samo się stało mojej córce, to też bym zabronił spotykania się z nią wszystkim chłopakom…

  - Ale nie zabroni mi się widzieć z tobą. Razem z Domi i Blaisem nas znaleźliście!

  - Wiem… Ale to właśnie dzięki Domi. To ona odkryła, że możecie być we Wrzeszczącej Chacie.

  - Niby w jaki sposób?

  - A w taki, że widziała wspomnienie z fiolki od Stephanie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dzisiaj taki krótki rozdział. Nazwię go takim "przejściowym" ;)