Pierwszy - Pociąg

1 września 1995 rok

08:00

 Rozległ się dźwięk budzika, który jeszcze dzisiaj w nocy ustawiłam. Tak bardzo mi się nie chciało wstać... Miałam także lekkiego stracha przed tym, jak będzie w mojej nowej szkole... Ojciec chciał, bym uczęszczała do tego całego Hogwartu od samego początku. Jednakże ja stawiałam na swoim. Ciężko mi było go przekonać, a i tak wiem, że będzie mi to miał za złe... Jednak kłopoty w francuskiej szkole magii, najbardziej rozwścieczyły tatę. Na piąty i następne lata, przenoszę się do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Będę także pod jego kontrolą, gdyż jest nauczycielem owej szkoły. No cóż... Jednak moja najlepsza przyjaciółka - Elsa Dalton - uczęszcza do Hogwatru. 

 Wyłączyłam w końcu budzik. Byłam sama w domu. Tato wcześniej musiał wyjechać do szkoły, a mama...? Nawet nie wiem, kto jest moją matką. Od małego byłam tylko wychowywana przez ojca. Kiedyś wiele razy go pytałam o moją rodzicielkę, jednak on albo milczał, albo kazał mi iść do pokoju. 

 Te wakacje były naprawdę nudne, znaczy... Ojciec zabraniał mi samej wychodzić z domu, czy z Elsą. Jeżeli gdzieś chciałam pójść, musiał mi towarzyszyć. Do tej pory nie wiedziałam - dlaczego. Nawet na Pokątną nie mogłam pójść w spokoju!

 Spojrzałam na otwarte wieko mojego szkolnego kufra.  Miałam prawie wszystko w nim zapakowane. Tylko brakował mi drobny szczegół. Koszyk dla mojej kotki, Veronici. Kupiłam ją jeszcze we Francji, nim w czerwcu wróciłam do domu. Nie miałam pojęcia, jak mi się udało ją ukryć przez te dwa miesiące przed ojcem, który wszystko - no... okazało się, że tylko 99 procent - wytropi, czy znajdzie. Z nim nie jest tak łatwo, jednak i tak go kocham, ale... Nigdy mu tego nie powiedziałam - no może jak byłam mała, ale to było dawno, a te czasy nigdy nie powrócą.

 Chwyciłam moje przyszykowane ubrania i z przyborami łazienkowymi, po czym ruszyłam do łazienki, zamykając za sobą drzwi. W prawdzie mogłam je zostawić - skoro jestem sama w domu - otwarte, ale jednak to już nawyk. Wykonałam poranną toaletę, wyszczotkowałam zęby, a podczas tego, gdy miałam pastę na uzębieniu, zadzwonił telefon stacjonarny. Bez większego zastanowienia, wyplułam pastę i wycierając ręcznikiem buzię, ruszyłam do salonu, by odebrać. Przyłożyłam słuchawkę do ucha.

 - Kaja - odezwałam się od razu. Kolejny nawyk.

 - Za chwilę u ciebie będę - usłyszałam tylko, przed sygnałem, który oznaczał zakończone połączenie.

 Odłożyłam szybko słuchawkę i uciekłam do łazienki. Nie chcę doprowadzić Elskę do zawału przez widoku mojej szopy na głowie. Szybko ubrałam na siebie czarne rurki z kompletem niebieskiej bluzki z rękawkiem 3/4. Rozczesałam moje brązowe włosy, które zostawiłam rozpuszczone, a zaraz potem...

 - Ty to masz wyczucie czasu - szepnęłam do siebie, jak usłyszałam dzwonek do drzwi. Wiedziałam, że to ona, bo któż by inny?

 W drodze do drzwi, Veronica podbiegła do mnie, a ja ją wzięłam na ręce. Zaczęła słodko mruczeć, na co uśmiechnęłam się delikatnie. Podeszłam do frontowych drzwi, które otworzyłam.

 - Ty to masz wyczucie czasu, El... - urwałam. To nie była Daltonowa. Był to jakiś mężczyzna. - Kim pan jest?

 Nie odpowiedział. W tej czarnej pelerynie i czarnej masce wyglądał naprawdę dziwnie. Wyciągnął tylko jakiś list. Na wierzchu rozczytałam moje imię i nazwisko. Przyjęłam kopertę, a ten oddalił się, po czym użył teleportacji. Czarodziej.

 Przerażona, zamknęłam szybko drzwi i przekręciłam kluczem.

 - Spokojnie Veri. To na pewno nic ważnego - szepnęłam, kiedy zamiauczała. 

 Weszłam do swojego pokoju, gdzie postawiłam kotkę na łóżko, a kopertę schowałam w głąb kufra. 

Ruszyłam do salonu, zarazem łapiąc grzywkę i robić z niej warkoczyka. Po drodze ktoś zapukał do drzwi. Tym razem spojrzałam przez okienko i to była właśnie Els.  Wpuściłam ją szybko, po czym energicznym ruchem ponownie zabarykadowałam je na klucz.

 - Co się dzieje, Kaj? - zapytała z widoczną troską w głosie.

 - Nic - odparłam, poprawiając warkocza i spinając ją wsuwką z tyłu głowy na wierzchu.

 - Kaja... Wrabiać możesz innych, a nie mnie.

 - Pogadamy o tym w Hogwarcie... Jak będziemy w dormitorium.

 - Ale Kaja... Nie wiadomo czy trafisz jak ja do Slytherinu... To zależy od Tiary.

 - Ojciec mi mówił, że pasuję tylko do Domu Węża. Dobra... Wszystko mam. 

 - A gdzie twój tata?

 - Musiał wcześniej do Hogwartu się udać - oznajmiłam. - Na pewno mogę jechać z tobą i twoją mamą?

 - Pewnie, że tak! - zawołała z uśmiechem, co ja odwzajemniłam.

~*~
10:30

 - Dziękuję za podwiezienie, pani Dalton - zwróciłam się do matki Elsy. Ta się promiennie uśmiechnęła. Nie mogła z nami wyjść na dworzec, gdyż musiała jechać do pracy, a była już spóźniona.

 Wysiadłyśmy z samochodu, Elsa jeszcze przytuliła i dała całusa mamie w policzek na pożegnanie. Gdy odjeżdżała, obydwie machałyśmy jej uniesionymi rękami.

 - No to co... - odezwała się. - Idziemy na dworzec i ruszamy do Hogwartu.

 Uśmiechnęłam się. Chwyciłyśmy za kufry, torby zarzuciłyśmy na ramię i ruszyłyśmy. Musiałam kilka razy szeptać w stronę torby, bo tam była Veronica. Była malutka, więc bez problemu tam sobie leżała.  Spojrzałam na swój bilet.

 - Peron 9 i 3/4 ? - zapytałam zdziwiona, unosząc charakterystycznie prawą brew.

 - Wiem... dziwny peron, ale cóż - wzruszyła ramionami. - Dobra chodź, bo za pół godziny pociąg nam odjedzie, a najlepiej sobie przedział znaleźć, który będzie wolny.

~*~
10:45

 - Kaja! Znalazłam!

 Spojrzałam na drugi koniec wagonu, gdzie Elska nawoływała mnie  gestem dłoni. Z drobnym bagażem, poczłapałam do niej, po czym razem weszłyśmy do wolnego przedziału. Obydwie zajęłyśmy miejsca przy oknie, siadając naprzeciwko siebie. Położyłam torebkę obok siebie, wyciągając mojego małego tygryska i usadowiłam ją na kolanach, pieszcząc ją za uchem. Panna Dalton nachyliła się. Wyciągnąwszy rękę, pogłaskała Veri po grzbiecie. 

11:15

 - Dobra Kaj... Co się dzieje? Jesteśmy same, więc wiesz - zagadnęła.

 Przygryzłam nerwowo dolną wargę, którą po chwili puściłam. Chyba jednak warto skorzystać z okazji, kiedy nie jestem pewna, czy znajdę się w tym samym domu co moja przyjaciółka.

 - No dobrze... Tylko nikomu nie mów, a w szczególności mojemu ojcu. Elsa... Dzisiaj, jak szykowałam się do wyjazdu, po tym jak zadzwoniłaś do mnie do domu, to...

 Urwałam.

 Drzwi do przedziału się rozsunęły i stanęli w nich dwóch chłopaków. Jeden miał ciemną karnację, a włosy czarne, prawie że łysy, a tęczówki były brązowe, zaś obok niego stał blondyn z ostrymi rysami twarzy i stalowymi oczami. Obydwoje mieli na swoich ustach uśmiechy.

 - Jest tutaj wolne? Wszystkie przedziały są zapchane - odezwał się czarnoskóry.

 - Pewnie! Siadajcie.

 Brunet usiadł obok Elsy, a blondyn obok mnie i bez ostrzeżenia pogłaskał kotkę za uchem, przez co zamruczała z rozkoszy.

 - Jak się wabi? - spytał.

 - Veronica - odpowiedziałam niepewnie.

 - Kaja - odezwała się Elsa. - To jest Blaise Zabini - tu wskazała dłonią na brązowookiego. Lekko uniósł się z miejsca i podaliśmy sobie ręce na przywitanie. - A ten to jest...

 - Draco Malfoy - przerwał jej i podał mi dłoń, którą przyjęłam. 

 - Kaja Snape - przedstawiłam się, przez co chłopcy zrobili zszokowane i zdezorientowane miny, a ich oczy były wielkie jak galeony.